محل اقامت مهمانان

مهمانان این شهر گویا مقیم این خانه اند که احساس غریبی نمی کنند و آشنایی با زیر و روی شهر از سر و رویشان می بارد. هر کدام برای خود جایی دارند و مقامی؛ و هر کس صنی دارد و سرایی. محل اقامت مهمانان از قبل معین شده و قدر و منزلت آدم ها مثل روز قیامت، ولی به صورت نامحسوس، معلوم است.

شب ها و شب نشینی ها

در شب نشینی های شهر خدا رمزهای راز و نیاز گشوده می شود، و سحرگاهان که قفل دل های بسته باز شده است، ابواب نورانی لبخند خدا، آفتاب مغفرت را بر لب بام خانه ها می تاباند. آنجا شب ها از روز روشن تر است و روزها از شب آرام تر. خواب شبک شب، با آرامش سنگین روز هم بستر می شود؛ و رویاهای زیبای شبانه، روزها تعبیر می شوند. با آنکه از فرط قیمت، به جای شبانه روز لحظه ها شمرده می شوند، هیچ شتاب اشتیاقی با تعجیل تخریب نمی شود.

نگهبانان شهر

نگهبانان شهر، شیطان و قبیله اش را که به آدم حسادت کرد ه بودند، به این مهمانی بزرگ راه نمی دهند، تا اهالی شهر در خلوتی بی مانند، با خدای خود تنها بمانند، و در نهایت آسودگی از شرّ شیاطین با آرامش تمام در آغوش پر مهر خداوند پناه بگیرند.

در بیرون شهر پیداست که ملائک دستان ابلیس را بسته اند و دشمنان انسان را، از تازیانه های خود زخمی کرده اند.

پذیرایی فرشتگان

هزاران فرشته زیبای الهی که هیچ همهمه ای ندارند و جایی را اِشغال نمی کنند، در حال پذیرایی اند. با لب هایشان به تسبیح خدا مأمورند و با نگاه مهربانشان به تحسین مهمانان مشغول.

اوصاف میهمانان(6)

هر چقدر گرسنه تر باشند، بیشتر برای سیرکردن دیگران تلاش می کنند و اگر سیر باشند، انگار از آدم خجالت می کشند. با آنکه خودشان مهمانند ولی وقتی مهمان برایشان بیاید با تمام وجود احساس خوشبختی می کنند. و از اطعام بیشتر از طعام لذت می برند.

اوصاف میهمانان(5)

همیشه لبخند می زنند و با همه مهربان و به طور یکسان برخورد می کنند، به حدی که آدم خودش را با یکی از رفقای دیرین آن ها اشتباه می گیرد. با اینکه همواره به خودشان سخت می گیرند، ولی نمی دانم چرا آدم پیش آنها احساس راحتی می کند.

آیا قرآن خیلی مقدس نیست؟

اوصاف میهمانان(4)

عطر عاطفه و بوی بهشت، فضای این شهر را پر کرده است. اهالی این شهر هر چقدر با خود سخت گیرند با دیگران مهربانند. بعضی وقت ها آدم احساس می کند خودشان را با فرشته های الهی که مأمور پذیرایی و خدمتند، اشتباه می گیرند. انگار به همه بدهکارند و از خدا هم هیچ طلبی ندارند.

اوصاف میهمانان(3)

طوری عبادت و طاعت می کنند که گویی تاکنون همه عمر را به بطالت گذرانده اند و اکنون می خواهند گذشته را جبران کنند، و به قدری از معصیت می ترسند که انگار این آخرین گناهی است که اگر انجام دهند دیگر عاقبت به خیر نخواهند شد و روی سعادت را هم نخواهند دید. در دفترچه های حساب خود فقط آمار گناهانشان را می نویسند و وقت خود را برای یادداشت کارهای خوبشان تلف نمی کنند.

اوصاف میهمانان(2)

اگر پرواز می کنند، چون زمین گنجایش آنان را ندارد و اگر به فکر عروجند چون پرواز را دوست دارند. اگر خاکی اند، چون جا در افلاک دارند و از چند صباح خاک نشینی ملال ندارند و اگر دیده هایشان بارانی است، چون دل هایشان بهاری است و ابرها از اقیانوس حزن زیبایی طوفانی شان برآمده است. خلاصه هیچ هنری نکرده اند اگر خیلی خوبند، ولی زیبا و ستودنی اند.